کفش کوهنوردی و انواع آن

 کفش­های کوهنوردی نوعی کفش هستند که برای کوهنوردی و صعود ساخته شده­اند. این کفش­ها در زمان­های قدیم از چرم ساخته می‌شدند. یکی از مشکلات این کفش­ها سنگینی وزن­ آن­ها بود. امروزه پارچه­های جدیدی از الیاف­های مصنوعی ساخته شده­اند که جایگزین کفش­های چرم شده­اند. این پارچه­ها گورتکس، سیمپاتکس و تینسولیت می­باشند. هر یک از این پارچه­ها دارای خصوصیاتی هستند. لایه گورتکس دارای خاصیت یک طرفه بودن است. این لایه باعث خروج بخار و گرما از داخل بدن می­شود و از خیس شدن لباس جلوگیری می­کند. لایه سیمپاتکس ضد آب و ضد باد و دارای قابلیت تنفسی است. لایه تینسولیت در کفش‌های زمستانی و سنگین بکار می‌رود و گرمازا است.

کفش ­های کوهنوردی را می ­توان بر حسب نوع صعود و محل کوهنوردی به انواع مختلفی تقسیم کرد.

کفش کوهنوری سنگین:

این کفش­ها در صعودهای بلند زمستانی مانند ارتفاعات ایران بکار می‌روند. این کفش­ها دارای لایه­هایی از جنس ضد آب که قبلا نیز به آن­ها اشاره کردیم،  می­باشند. کفش­های کوهنوردی سنگین قابلیت نصب کرامپون را هم دارند.

کفش کوهنوردی نیمه سنگین:

این کفش­ ها در سه فصل اول سال مورد استفاده قرار می‌گیرد. کفش کوهپیمایی یا ترکینک: این کفش­ها برای صعودهای کم ارتفاع که در عرض یک روز یا چند روز تمام می­شوند بکار می‌رود. این کفش­ها کفش‌هایی سبک هستند.

کفش راه پیمایی:

این نوع از کفش­ها برای پیاده­روی نرمال به کار می­روند که دارای پستی و بلندی نیستند. جنس این کفش­ها شبیه کفش ورزشی نرمال و یا اسپرتکس‌های معروف است.

کفش سنگ نوردی یا کتان:

نوع کفش‌های مخصوص سنگنوردی به نوع سنگی که از آن بالا رفته می­شود بستگی دارد تا مقاومت و راحتی مورد نیاز را محیا کند. همچنین بسته به محل سنگ نوردی نیز کفش مورد نیاز باید تهیه گردد چون سنگنوردی هم در داخل سالن ورزشی و هم در طبیعت می­تواند انجام شود. این نوع از کفش­ها برای مردان و زنان نیز متفاوت هستند.

کفش صعودهای هیمالیایی:

این نوع از کفش­ها سه پوش یا دو پوش هستند. در کفش دو پوش یک کفش کوچک وجود دارد که دارای چسب برای بسته شدن است. این کفش درون کفش اصلی قرار می­گیرد. از این کفش به عنوان جوراب در چادر و کیسه خواب نیز می­توان استفاده کرد. در کفش­هاس سه پوش یک لایه دیگر نیز روی کفش قرار می­گیرد. این لایه به دور کفش دوخته می­شود و رویه کفش را دربر می­گیرد.

جمع بندی 

کفش‌های کوهنوردی برای فعالیت‌های خارج از منطقه شهری و در طبیعت و مناطق کوهستانی بسیار مهم هستند. این کفش‌ها دارای ویژگی‌ها و طراحی‌های خاصی برای مقابله با شرایط سخت و تنوعات مختلف طبیعت هستند. انواعی از کفش‌های کوهنوردی عبارتند از:

1. کفش‌های کوهنوردی طبیعی: این نوع کفش‌ها برای فعالیت‌های کوهنوردی در مناطق طبیعی و کوهستانی طراحی شده‌اند. زیره‌های ضد لغزش، مقاومت در برابر تراکم و مواد ضدآب از ویژگی‌های آنها می‌باشد.

2. کفش‌های کوهنوردی سرراه: این نوع کفش‌ها برای مسیرهای متعدد و مختلف که در فصول مختلف قابل صعود و نزول هستند طراحی شده‌اند. آنها ممکن است دارای سیستم‌های پشتیبانی و کفی دوخته‌شده باشند.

این نوع کفش‌ها برای استفاده در معرض آب و مواجهه با شرایط آب و هوایی مختلف طراحی شده‌اند. آنها معمولاً دارای ضدآب بودن و انواع جیب و نگهداری است که مورد استفاده هنگام صعود و نزول قرار می گیرد.

به طور کلی، کفش‌های کوهنوردی باید دارای ویژگی‌هایی نظیر مقاومت در برابر آب، سطوح خارجی ضدلغزش، سیستم‌های پشتیبانی مناسب و سازگاری با شرایط آب و هوایی مختلف باشند. همچنین اعتنای کافی به سایز و راحتی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.