معرفی و بررسی مدل های کفش های سنتی تولید ایران

کفش های سنتی ایران : کفش در دنیای مد و فشن روزگاران گذشته، درمیان مردم عادی جایگاه ویژه ای نداشت. و مردم عادی از کفش فقط برای جلوگیری از زخم شدن پاهایشان استفاده میکردند.

استفاده از کفش در ایران، سابقهی دور و درازی دارد. طبق سنگ نوشته های ایران باستان، قوم ماد، اولین استفاده کنندگان از کفش بودند. کفشهایی که مردها در آن دوره استفاده میکردند، کفشهایی شبیه جورابهای چرمی بود.

جالب است بدانید نحوهی استفاده از کفشها، در دوران هخامنشی ایگونه بود که شاهان کفشهای قرمزرنگ، سربازان کفشهای زردرنگ، ماهیگیران کفشهای جلوبسته ومدیران کفشهای پاشنهبلند به پا میکردند.

در دورهی صفویه، از خصوصیات اقلیمی و آبوهوایی هر منطقه، برای تولید کفش برای بومیان آن منطقه استفاده میشد. مثلا در کردستان، تولید کفش با استفاده از نخ و گیوه رایج بود. یا درجنوب ایران از برگ نخ برای تولید کفش استفاده میشد.

چاروق، سگکی، ارسی، نعلین، قندره و دهاندولچهای جزو کفشهایی بودند که در گذشته بسیار مورد استفاده قرار میگرفتند.

چاروق:

چاروق که احتمالا نام آن را شنیدهاید نوعی کفش چرمی است که از پوست حیوانات ساخته و با طنابهای زخیمی به پا بسته میشد. مصرف چاروق امروزه خیلی رایج نیست و بیشتر با جنبهی زیبایی یا تزئینی که دارد. به عنوان دمپایی روفرشی استفاده میشود. چاروق هم برای مردان و هم برای زنان مورد استفاده قرار میگرفت.

نعلین:

نعلین نوعی کفش چرمی کف تخت بود که رو و جلوی پا را نمیپوشاند. بلکه دارای بندهایی بود که به دو سوی کفش کشیده میشد. اولین نعلین شناخته شده در ایران مربوط به دورهی آریایی و متعلق به یک حاکم ایلامی است. نعلین از دورهی مغول تا قاجار در بین مردم مورد استفاده میگرفت. نعیلنهای زردرنگ پوشش اغلب روحانیون محسوب میشد که امروزه تقریبا به فراموشی سپرده شدهاند.

قندره:

قندره، کفشهای زنانه با رویه چرمی بودند که مردم معمولا آنها را برای شادی و جشنهایشان میپوشیدند.

اُرسی‌های چرمی:

ارسیهای چرمی، نوعی کفشهای پاشنه دار بودند. که به عنوان یک کفش چرمی با چند شکل “دهان دولچهای”، “سگکی”، “پاشنهنخواب” و “پاشنهبخواب” عرضه می شدند.

جمع بندی کفش های سنتی ایران

زیره کفش، بخش بیرونی کفش است که با زمین تماس دارد. نقش های مهمی را در سلامتی و راحتی پاها ایفا می کند. این بخش نه تنها از پاها در برابر آسیب ها محافظت می کند. بلکه در ثبات، تعادل و حرکت نیز نقش حیاتی دارد. تنوع زیره ها در جنس، طرح و کاربرد بسیار زیاد است. انتخاب مناسب آن، به عوامل مختلفی از جمله نوع فعالیت، شرایط آب و هوایی و نیازهای فردی بستگی دارد.

جنس های رایج زیره کفش:

لاستیک: این نوع زیره، به دلیل مقاومت بالا در برابر سایش، لغزش و آب، برای استفاده روزمره و فعالیت های ورزشی مناسب است.
پلی یورتان: این زیره ها، انعطاف پذیری و راحتی بالایی دارند و برای پیاده روی و فعالیت های ورزشی سبک ایده آل هستند.
EVA: این نوع زیره، وزن کمی دارد و برای کفش های ورزشی و روزمره مناسب است.
ترمو: این زیره ها، عایق حرارتی هستند و برای استفاده در زمستان و سرما مناسب اند.
چرم: این نوع زیره، ظاهری شیک و کلاسیک دارد و برای کفش های رسمی مناسب است.

نکاتی برای انتخاب زیره کفش:

نوع فعالیت: اگر به دنبال کفش ای برای فعالیت های ورزشی هستید، به دنبال زیره ای باشید که از اصطکاک و سایش بالایی برخوردار باشد.
شرایط آب و هوایی: اگر در مناطق بارانی یا برفی زندگی می کنید، به دنبال زیره ای باشید که ضد آب و لغزش باشد.
نیازهای فردی: اگر مشکلاتی مانند درد پاشنه یا زانو دارید، به دنبال زیره ای باشید که دارای قوس مناسب و ضربه گیر باشد.

زیره کفش، بخش مهمی از کفش است که به سلامتی و راحتی پاها کمک می کند. تنوع زیره ها در جنس، طرح و کاربرد بسیار زیاد است و انتخاب مناسب آن، به عوامل مختلفی بستگی دارد. با آگاهی از تنوع زیره ها و نیازهای خود، می توانید بهترین انتخاب را برای خود داشته باشید.